| Tot spit van de huidige «antimelk»-hetze wereldwijd is er nieuwe evidentie voor de positieve impact van zuivelproducten op de gezondheid die al aan de lange lijst kan toegevoegd worden. Vorsers van het Massachusetts General Hospital in Boston zijn tot de conclusie gekomen dat melk en de afgeleiden ervan waarschijnlijk een beschermende rol spelen tegen type 2 diabetes. Een belangrijke ontdekking in de mate dat deze soort diabetes nu al een epidemie veroorzaakt in de meeste westerse landen aangezien het in parallele ommars is met obesitas.
De dosis geeft bescherming
Deze resultaten zijn verkregen via de befaamde Health Professionals Follow-up Study, een grote gezondheidsenquête in het land van Uncle Sam bij meer dan 40 000 mannelijke artsen. In de loop van de 12 jaar follow-up hebben de auteurs vastgesteld dat – na correctie voor lichaamsgewicht, fysieke activiteit en andere dieetfactoren- de mannen die het meest zuivelproducten verbruikten 23 % minder risico liepen op type 2 diabetes in vergelijking met de mannen die er het minst van verbruikten.
Concreter: elke supplementaire portie van zuivelproducten die dagelijks wordt gebruikt gaat gepaard met een daling van 9 % van her risico op type 2 diabetes.
Meer voordelen van ontroomde
Als de analyse verfijnd wordt, lijkt die bescherming eerder te maken te hebben met magere zuivelproducten. Uit een nieuwe berekening blijkt dat elke dagelijkse bijkomende portie magere zuivelproducten het risico met 12 % doet dalen terwijl de volle zuivelproducten geen weerslag hebben op de aandoening. De weldaden van melk tegenover diabetes zijn tevens onafhankelijk van de BMI. Dat betekent dus dat mensen met risico van type 2 diabetes (dus met overgewicht of obesitas) evenzeer zouden beschermd zijn als mensen met normaal gewicht. Blijft nu nog na te gaan of deze vaststelling ook geldt voor vrouwen of diabetici. . In afwachting heeft melk het eens te meer gehaald op haar tegenstanders….
Nicolas Rousseau
Diëtist voedingsdeskundige
Abonneer u gratis op de
newsletter
van Health and Food
Bron:
Arch Intern Med. 2005;165(9):997-1003 |
