Vis is goed, vooral als het vette vis is: die bevat de kostbare omega-3 vetzuren waarvan de weldaden, met name op cardiovasculair gebied, algemeen erkend worden. Zalm is een zeer goede bron van omega-3. Vroeger was die vissoort zeldzaam en duur maar dankzij het kweken werd dat voedingsmiddel meer algemeen toegankelijk. Maar de zalm is een vleeseter die bepaalde toxines opstapelt zoals de PCB (polychloorbifenyles) en dioxines. In een meer consequent onderzoek dat recent in Science gepubliceerd werd, wordt nu gesuggereerd dat het beter is zalmgebruik te beperken, zeker als het om kweekzalm gaat…
Twee ton voor analyse
De auteurs van de studie hebben twee ton zalm van diverse oorsprong geanalyseerd om de contaminatie met versschillende organochloorstoffen vast te stellen. De resultaten tonen aan dat kweekzalm duidelijk meer gecontamineerd is dan wilde zalm. Hierbij dient opgemerkt dat het niet is omdat op het etiket " Atlantische zalm " staat dat ook om wilde zalm gaat !. Verder blijkt zalm gekweekt in Noord-Europa, in het bijzonder in Schotland, meer besmet te zijn dan die uit Noord- en Zuid-Amerika.
Dat zijn de feiten; dan volgde nog een risicoanalyse en de conclusies van de auteurs : men zou kweekzalm niet meer dan een keer per maand mogen eten en niet meer dan twee keer per maand als de zalm uit Noord-Europa komt.
In hun risicoanalyse hebben de auteurs als referenties gebruik gemaakt van de aanbevelingen van het Amerikaans agentschap voor milieubescherming (US-EPA), die bijzonder streng zijn.
Een kwestie van normen
Het probleem van de PCB in de voedselketen en in vette vis (de PCB zijn oplosbaar in vet en concentreren zich daarin) is niet nieuw en in al heel wat onderzoeken werd de aanwezigheid ervan in zalm bevestigd. Als gevolg van deze relatief alarmerende publicatie over zalm, vooral voor Europese verbruikers, hebben de Britse autoriteiten al snel gereageerd via het Food Standards Agency (FSA -www.foodstandards.gov). Die organisatie preciseert dat de gehalten PCB en dioxines in de studie in Science overeenkomen met degene die al vroeger werden teruggevonden door de FSA en dat ze lager zijn dan de huidige veiligheidsconcentraties die de Wereldgezondheidsorganisatie en de Europese Commissie opleggen. En dat geldt zowel voor wilde zalm als voor kweekzalm, ook uit Schotland.
We kunnen alleen maar wensen dat het gehalte aan PCB en dioxines zo laag mogelijk zou zijn maat toch lijkt het prematuur om het nut van consumptie van vette vis, ook van kweekzalm, in vraag te stellen.
Nicolas Guggenbühl
Diëtist Voedingsdeskundige
Ref. :
Hites RA et al. Science, 9 januari 2004
|
