Iedereen weet dat kankerpatiënten erg vermoeid kunnen zijn. Dat kan verschillende oorzaken hebben. Er is de impact van de diagnose en een min of meer uitgesproken depressie die er op volgt, althans kort erna. Dan is er wat men de «energiekost» van de ziekte zelf noemt door de kankercellen die veel energie vreten, met name omwille van hun eigen kinetiek en de futiele cycli van hun metabolisme. Anemie komt ook bij veel patiënten voor en is een andere oorzaak van vermoeidheid. Dan zijn er nog allerlei administratieve en andere beslommeringen die de ziekte met zich mee brengt zoals ook de verplaatsingen voor de behandeling. Vermoeidheid kan bij elke kankersoort voorkomen en we geven hier enkele voorbeelden. Bij gevorderde prostaatkanker kan androgeendeprivatie een hele reeks bijwerkingen geven waaronder vermoeidhdeid¹. Het zelfde werd vastgesteld bij patiënten met een kanker van hoofd of hals. Chemotherapie, radiotherapie en zelfs chirurgie hebben niet enkel rechtstreekse effecten maar kunnen ook oorzaak zijn van pijn, immobiliteit, spierafname door inactiviteit, gewrichtsstijfheid, deconditionering en vermoeidheid².

Aan welke kanker de patiënt ook leidt en in welk stadium die zich ook bevindt, de behandeling omvat altijd verschillende aspecten die natuurlijk dienen aangepast aan de specifieke toestand. De uitleg die men geeft over de ziekte en de behandeling is op psychisch vlak van kapitaal belang. Maar men dient ook de symptomen te behandelen en voor elk ervan is een specifieke behandeling vereist. Eigenaardig genoeg blijkt dat voor vermoeidheid het alsmaar evidenter wordt dat fysieke activiteit gunstig kan zijn. In een systematisch literatuuroverzicht werd reeds in 2005 besloten dat door fysieke activiteit het psychisch welzijn, de fysieke tonus, nausea en diarree, depressie en angst, slaapproblemen en…vermoeidheid verbeterden³. Zelfs de overleving was beter. Bij gevorderde kanker was het risico bij mannen die 90 minuten wandelden per week aan een normaal of snel ritme het risico op sterfte door gelijk welke oorzaak 0,46 in vergelijking met mannen die minder of geen fysieke activiteit hadden⁴. En dat is maar een voorbeeld: in de medische literatuur zijn tal van studies die leiden tot gelijkaardige conclusies.

In een enquête in de USA i 2009⁵ werd aangetoond dat bij mannen die colonkanker overleefden, de enige variabele waarmee het behandelen met adjuvante biotherapie, zoals voedingssupplementen, kon worden voorspeld, vermoeidheid was. Aanvullende behandelingen met als doel de activiteit van de mitochondrieën te verbeteren, de energiefabrieken van de cellen, lijken gunstig in die omstandigheden. Er werd een klinische trial uitgevoerd met een middel op basis van lipiden, met als werkingsmechanisme het stimuleren van de activiteit van de mitochondrieën. Daarin werd aangetoond dat dit middel gunstige effecten gaf in de strijd tegen vermoeidheid bij patiënten met diverse soorten kanker⁶.