We krijgen een alsmaar beter begrip van de immuniteit van de pasgeborene. Gelukkig maar want daaruit kunnen middelen worden afgeleid om de immuniteit te verbeteren zodat de allerkleinsten beter beschermd zijn tegen een hele reeks bedreigingen. De primordiale rol van de initiële kolonisatie van het spijsverteringskanaal door bacteriestammen is al lang gekend maar wordt nog intensief bestudeerd.

Maar de vraag stelt zich bijvoorbeeld of deze kolonisatie een effect heeft op de B-lymfocyten, die zo nodig omgevormd worden in plasmocyten die antilichamen aanmaken. Er werd een prospectieve studie gepubliceerd door Lundell et al. over dat probleem. Het gaat om een studie bij 65 Zweedse kinderen bij wie de auteurs in het circulerend bloed de verhouding hebben onderzocht van de verschillende soorten B-lymfocyten. De bloedstalen werden afgenomen bij deze kinderen op verschillende momenten van hun leven gedurende de eerste drie levensjaren om zo de evolutie te kunnen volgen van de lymfocytenpopulaties.

Tegelijkertijd werden de samenstelling van de fecale flora bij die zelfde kinderen geanalyseerd. Bleek dat de kinderen bij wie de flora het meeste E. coli en bifidobacteriën bevatte ook degene waren met het grootste aantal B-geheugencellen. Daardoor kan een vroegtijdige kolonisatie niet enkel een positieve invloed hebben op de ontwikkeling van de immuniteit maar ook de rijping bevorderen van de B-geheugencellen. Dergelijke kolonisatie heeft dus ongetwijfeld een gunstige invloed op de beschermingsmechanismen op lange termijn. En dat is maar een voorbeeld dat recentelijk door research is aangetoond. Het geheel van de effecten van de bacteriële kolonisatie op de immuniteit werd reeds uitgebreid besproken in dit tijdschrift.

Het is dus van belang de ontwikkeling te bevorderen van nuttige bacteriën in de darm van pasgeborenen. Dat doen nu net de prebiotica, waarvan de definitie precies inhoudt dat het stoffen zijn die de ontwikkeling bevorderen van probiotica in de darm. De fructo-oligosacchariden (FOS) en de galacto-olligosacchariden (GOS) maken daar deel van uit. Het is interessant te weten dat er oligosacchariden aanwezig zijn in moedermelk. Urashima et al., hebben onlangs op basis van complexe biochemische theorieën de hypothese geopperd dat deze oligosacchariden in moedermelk een evolutionair voordeel zouden kunnen opleveren door hun gunstig effect op de bacteriële colonflora van de kinderen door de groei te bevorderen van de Bifidobacteriën. Er werd in ieder geval aangetoond dat deze oligosachariden van de moedermelk selectief de groei stimuleren van de groei van bifidobacteriën en lactobacillen in de darm van de pasgeborene. Men heeft dan ook gepoogd op dezelfde manier de gunstige bacteriën te bevorderen bij de kinderen die zuigelingenpreparaten krijgen door daar fructo-oligosacchariden en galacto-oligosacchariden in welbepaalde verhoudingen. En het is gebleken uit verschillende studies dat dergelijke preparaten significant het aantal bifidobacteriën toeneemt in verhouding met de dosis, met een maximum effect voor een bepaalde dosis. Door deze middelen daalt het aantal pathogene kiemen bij een a term geboren kind en ook bij prematuren.

Nog recenter werd aangetoond dat deze preparaten de incidentie doen dalen van atopische dermatitis bij hoogrisico kinderen en dat er minder frequent darm- en luchtweginfecties optreden bij kinderen die deze stoffen kregen dan bij kinderen die ze niet kregen. Het aantal kinderen die antibiotica kregen was ook lager in de groep van degenen die deze prebiotica hadden gekregen dan bij de anderen. De geringere frequentie van atopische dermatitis en infecties werd niet enkel aangetoond in de loop van de eerste zes levensmaanden maar Arslanoglou heeft ook aangetoond dat deze bescherming nog veel langer aanhield dan de periode van zes maanden waarin zij de preparaten hadden gekregen en nog kon worden vastgesteld op de leeftijd van twee jaar.