Zo lang mogelijk jong blijven, al was het maar de schijn ervan, is voor velen prioriteit nummer één geworden. Cosmetische kneepjes die de rimpels doen verdwijnen, ‘anti-leeftijd’ medicatie met hormonale werking, anti-verouderingsdiëten op basis van antioxidanten, … dagelijks komen er nieuwe behandelingen bij om de mythe van de eeuwige jeugd kracht bij te zetten. Het is nochtans niet zo moeilijk om een aantal facetten die aan onze gezondheidsstatus knagen bij de horens te nemen. Al blijft de piste van de antioxidanten een belangrijke troef bij het aanpakken van het verouderingsproces, toch zijn er maar bitter weinig wetenschappelijke verworvenheden waarop zij die langer willen leven kunnen terugvallen.
Caloriebeperking
De enige nutritionele aanbeveling waarover wetenschappers het momenteel eens zijn en die een invloed kan hebben op een langere levensverwachting is ‘minder eten’, zonder evenwel in een toestand van ondervoeding te komen. Misschien vindt iemand vroeg of laat wel een verjongend toverdrankje ? De eerste experimenten die aantoonden dat een beperking van de voedselinname enige invloed had werden, zeventig jaar geleden, op ratten uitgetest. Sindsdien is het aantal onderzoeken alsmaar toegenomen, zowel op meer courante gebruikte laboratorium proefdieren (nematoden, azijnvliegjes, muizen) als op minder courant gebruikte specimen (spinnen of vissen). Er is in grote mate eensgezindheid onder de wetenschappers : de calorische aanbreng is de doorslaggevende factor die bepalend is voor de levensverwachting, welke ook de nutritionele samenstelling van de voeding is. Die theorie blijkt momenteel achterhaald te zijn…
Recent onderzoek toont aan dat kwalitatieve aanpassingen van de voeding in sommige gevallen voldoende kunnen zijn om de levensverwachting te beïnvloeden. Zo blijkt dat door eenvoudig één bepaald aminozuur (methionine) uit de voeding van ratten en muizen te schappen voldoende is om de levensverwachting te verlengen. Een nieuwe studie, toegepast op azijnvliegen, bevestigt dat de calorische aanbreng niet de enige determinerende factor is voor een lang leven.
Suiker en gist
Een onderzoeksteam aan het Center of Research on Ageing, University College London (Verenigd Koninkrijk) onderzocht de voeding van de azijnvlieg (Drosophilia melanoblaster) van naderbij. Eerst werd, door de voeding van het vliegje aan te lengen, een energiebeperking toegepast. Zo kon de optimale concentratie die de langste levensgarantie bood worden bepaald. Vervolgens wijzigden de onderzoekers de samenstelling van de voeding door suiker en/of gist (bron van eiwitten en vetten) in de voeding toe te voegen of te verminderen, zonder evenwel de calorische densiteit van de voeding te wijzigen.
De resultaten tonen aan dat dergelijke wijzigingen een invloed hebben op de levensverwachting van het tweevleugelig insect. Het verminderen van één van de twee componenten (suiker of gist) leidt tot een verhoging van de levensverwachting. Wanneer enkel de gist beperkt wordt is het resultaat opmerkelijk: de levensverwachting stijgt met 60 %.
Deze resultaten wijzen er dus duidelijk op dat niet enkel en alleen een energiebeperking bepalend is maar dat ook de samenstelling van de maaltijd van doorslaggevende aard is in verband met de levensverwachting. Het feit dat een opmerkelijk resultaat verkregen wordt door alleen maar de hoeveelheid gist te beperken doet het vermoeden ontstaan dat eiwitten en vetten (over het algemeen in overvloed in onze westerse voeding) een belangrijke rol kunnen spelen.
Nicolas Guggenbühl
Diëtist voedingsdeskundige
Referentie :
Mair W et al. PloS Viol 3(7):e223 (www.plosbiology.org). |
