Het chronisch vermoeidheidssyndroom is zeer polymorf: er kan zowel intense aanhoudende vermoeidheid bestaan die onverklaarbaar is als gastro-intestinale symptomen, keelpijn, spierpijnen, neuro-vegetatieve verschijnselen, een griepaal syndroom, geheugenverlies, ...
In het bloed en/of cerebrospinaal vocht wordt bij het chronisch vermoeidheidssyndroom een brede waaier van ontstekingsmediatoren in hogere dan normale concentraties aangetroffen. Dat is bijvoorbeeld het geval voor NFκB, dat door diverse agentia kan worden geactiveerd met name door het lipopolysaccharide in de wand van Gram-negatieve bacteriën. Na activering gaat deze stof naar de celkern waar ze de productie stimuleert van pro-inflammatoire cytokines. Als het NFκB is verhoogd in het cerberospinaal vocht , heeft de patiënt hoofdpijn en diverse pijnen, voelt hij zich vermoeid en vertoont een prikkelbaar gedrag. Dat zijn natuurlijk ook symptomen van het chronisch vermoeidheidssyndroom.
Bij patiënten met het chronisch vermoeidheidssyndroom is er tevens een verhoogde plasmaconcentratie van induceerbaar NO synthase en van cyclo-oxygenase II. Ook hier is er een verband tussen deze veranderingen en diverse symptomen van het chronisch vermoeidheidssyndroom. Dat gaat gepaard met oxidatiestress. Bij het chronisch vermoeidheidssyndroom wordt in ieder geval een vermindering vastgesteld van het antioxiderend potentieel met name door een daling van het zink in het plasma en van het co-enzym Q10 (CoQ10). Misschien een piste voor behandeling? Dat verdient in ieder geval verder onderzoek.